Minimalisme
Afgelopen zomer was ik 3 weken op Mallorca om te schrijven aan mijn boek to be, over de werkformule voor mijn trainingssmethode (je leest er hier over) en hoe je die methode kunt benutten om toch een leuk leven te hebben, ondanks de shit die datzelfde leven je gegeven heeft.
Ik was op Mallorca voor een week met een groep in een heerlijke villa voor inspiratie, workshops en de nodige feedback op onze schrijverijen en nestelde me daarna (een paar honderd meter verderop) in een hotel om in mijn eentje verder te schrijven. Life can be worse inderdaad… 😉
Werkreizen
Het was mijn tweede werkreis dit jaar en ik merkte dat ik eigenlijk met heel weinig toe kan. Een koffer met kleding en een trolley met laptop + toebehoren, wat schrijfmateriaal (heel ouderwets, maar o zo lekker) en mijn gsm inclusief oplader en oordopjes.
En ik geniet er zo van om in andere (zonnige) omgevingen aan het werk te zijn. Voor mij is dat de ultieme vrijheid!
’s Ochtends sprong ik vanonder de douche vandaan in een slobberbroek en een hemdje en stapte op mijn flipflops naar buiten voor koffie en een broodje. Overdag installeerde ik me ergens in de tuin van het hotel of op mijn kamer, pakte ik een terras als ik stukken door te lezen had of mijmerde ik op een ligbed over mijn vervolghoofdstukken.
Eigenlijk had ik echt maar zoooooooooooooooo weinig nodig!
Mi casa
Eenmaal thuis bekeek ik mijn toch wel grote huis opeens met heel andere ogen. Alle ruimtes zijn in gebruik en overal leeft van alles aan herinneringen. In mijn woonkamer, atelier, schuur, 4 slaapkamers, de tussenverdieping en zolder, de twee toiletten, waarvan eentje in een badkamer met bad…
Het was gedaan. Opeens ging het me storen. Zelfs het toilet had ik gemaakt tot een rariteitenkabinet met kindertekeningen van allerlei grut, een lading engeltjes en een pauwenveer, die ik ooit van mijn favoriete tante had gekregen. Zelfs in de badkamer hangen schilderijen van mijn hand en alsof het altijd vriest zie ik iedere dag mijn kruik aan een haakje hangen. Allemaal gezellig, maar vet vet too much.
Airbnb
Niet onbelangrijk ook in dit verhaal is mijn wens om veel vaker op werkreis te gaan en dan mijn huis te verhuren via Airbnb. Dan moet zo’n huis niet van de sentimenten aan elkaar hangen. Dan moeten mensen niet het gevoel hebben dat ze op eieren moeten lopen omdat er anders misschien een kristallen kaarsenhoudertje van een randje in de badkamer valt. Van die dingen…
Met die andere ogen vond ik een kapotte katapult uit Yankari (daar had ik de baboons mee weggejaagd als wij zaten te ontbijten voor onze hut in het wildpark en die nam ik mee als we gingen vissen… voor het geval dat er een nijlpaard op ons af zou komen… geintje), een lege champagnefles met een spirituele tekst (heel mooi, maar die champagne had ik ontkurkt toen mijn toenmalige liefje nooit meer kwam opdagen met Oud & Nieuw en ja, daar werd ik toch stiekem steeds aan herinnerd), een paar outdoor echte Meindls, waarin ik Mount Meru had beklommen maar waarvan de zolen inmiddels met ductape aan het schoeisel waren geplakt (want ja, die zou ik ooit nog eens andere zolen geven… of had ik al een nieuw paar gekocht? oja… dat laatste dus 😉 ) en zo kan ik nog wel even doorgaan, maar dat doe ik niet, want jij mag met diezelfde blik eerst eens door jouw eigen huis gaan voordat je nu onder je stoel terecht komt van het lachen.
Ontspullen
Veel spullen waren nog prima in orde, maar niet meer in gebruik. Een prachtig design broodrooster bijvoorbeeld tewijl ik zo goed als geen brood eet, een statafel voor op feestjes terwijl ik liever met kleine groepjes borrel dan iedereen tegelijk uitnodig, een gezellige parasol voor toen de logeerkids nog babies waren, glazen cd rekjes terwijl de cd’s zijn weggewerkt in een prachtige kast, een zilveren theepot waaruit ik nooit thee drink en zo meer. Spullen van waarde en daarom had ik ze nog niet weggedaan, maar ja, waar wachtte ik eigenlijk op?
Ik heb alles op de foto gezet en iedere keer als ik een interessant item had heb ik het op Facebook geplaatst. Meestal was er binnen no time iemand die het over wilde nemen. Tuintroep heb ik naar de stort gebracht, prima spullen waar mijn vrienden en bekenden toch géén zin in hadden zijn naar de Kringloopwinkel gegaan, een grote zak met kleding naar een vrouw die haar leven weer opnieuw vorm moet zien te geven, enzovoorts enzovoorts.
Ladingen spullen zijn de deur uitgegaan. De huiskamer en badkamer en logeerkamer zijn hartstikke gastenproof en de tuinen zijn lekker opgeruimd. Net als mijn humeur 😉 Want, serieus, het ruimt ook enorm op in je hoofd.
To be continued
Want ik heb nog een bibliotheek, zolder én atelier te gaan. Alledrie goed vol en in mijn hoofd lukt het nog niet helemaal om hierop ook de minimaliseer knop op om te zetten, maar ook dat komt een keer goed. Het begin is gemaakt…
Ik kijk veel kritischer rond en pik iedere dag wel ergens iets op wat ik kwijt kan en ik merk dat mijn hoofd een stuk leger blijft nu ik niet steeds verrast wordt door herinneringen aan vervlogen tijden, pijnlijke momenten, mensen die er niet meer zijn, dingen die niet meer gaan gebeuren en wat dies meer zij. Ik kan me echt stukken beter focussen op wat ik te doen heb en heb het gevoel dat ik weer meer zicht heb op waar ik ‘ook alweer’ naar toe wilde.
Echt… ik kan het iedereen aanraden! Wat een vrijheid geeft dit!!!
Zo zennnnnnn…
©2016 SandraMEJacobs
saniszen 