Deze herfst chill ik lekker door staat er op mijn website.
Ik kan je namelijk zeggen dat dat chillen me heel goed bevalt. Mijn creatieve geest is wakker, ik kook en bak allemaal gezonde dingen en ik merk dat ik lekkerder in mijn vel zit als ik minder input heb en zelf kan kiezen wanneer wel en wanneer niet.
Niet dat ik niks doe hoor. Welnee. Niks doen staat helemaal niet in mijn woordenboek. Ik ben een human doing! Dus heb ik allerlei mensen geholpen met allerlei dingen, zit ik nog midden in een coachingstraject wat me enorm aan het denken zet, zorg wat voor familieleden die de muren op zich af zien komen nu ze aan huis gekluisterd zijn door die Coronashizzle, doe af en toe een rondje bos met de hond van mijn broer, spreek eens af met dees of geen voor lunch of diner, ben gewoon aan het werk, al is dat weer vanuit huis én ik heb ‘niet naar’ veel boeken gelezen tussen. Heel chill.
En dat bevalt me zo lekker dat ik maar liefst twee dikke weken vakantie heb gepland, waarvoor ik nul komma nul plan heb gemaakt, behalve #geenplan. Ik heb alle uitnodigingen afgeslagen, mooie aanbiedingen aan mij voorbij laten gaan en met niemand iets afgesproken, behalve met mezelf.
En ja, natuurlijk zijn er dingen die ik zou kunnen gaan doen.
Zo heb ik nog een stuk zolder dat ik wil inrichten als zendo*. Ik heb de oude vloerbedekking er al uitgetrokken en de frisse verf al in huis. Op dit moment mediteer ik in de logeerkamer, maar ja, dát is de logeerkamer… 😉
Er staat een doek op ezel in mijn Studio*. Caribische oceaan blauw met het idee hierop een zeemeermin in plastic soup te schilderen. Dat idee kwam opzetten toen ik op de expositie ‘Tell me your story’* rondliep. Daar had ik ook zomaar opeens tijd voor op een vrijdagmiddag trouwens. Hoe chill is dat? Ik wilde de tentoonstelling graag bezoeken, toen kwam Corona, toen werd ie verlengd en toen had ik tijd. Jeeej!
Ik heb ook nog wel wat op te ruimen. Kleding, die zolder, mijn pc…
Ik heb schrijfideeën, zelfs ideeën voor een boek (of twee of drie) en ja, schrijven vind ik heerlijk, dus ook dat kan ik gaan doen. Eén idee is een combinatie van gedichtjes die ik ooit maakte en tekeningetjes, die daar bij passen. Een kinderboek.
Boeken om zelf te lezen heb ik ook nog liggen… ‘Ruw ontwaken uit een Neoliberale droom’van Gabriël van den Brink* en ‘Wijzen naar de maan’ van Jan Geurtz*, ‘Indigo’ (in search of the color that seduced the world’)* dat een vriendin mij toestuurde, omdat het boek linkt aan Afrikaanse powerwomen, maar ook aan de transatlantische slavenhandel, onderwerpen die mijn hart raken. ‘Touabab!’ een boek met verhalen van Nederlandse en Vlaamse schrijvers over Afrika* heb ik trouwens ook nog niet uit en ik wil mijn eigen boek nog een keer lezen…
En nope, dit ga ik dus niet allemaal ‘ff sjeffen’ in die twee weken vakantie. Dát zou dan weer helemaal niet chill zijn! Hahaha.
Wat wél chill is, is dat ik in die weken iedere ochtend rustig kan checken wat zich aandient, waar ik zin in heb en hoe ik mezelf dat kan geven. Just vibin’, heel zen. Klinkt als een plan, he?
Heb ik gelukkig #tocheenplan.
😉
©2020 SandraMEJacobs
saniszen 