Hoe is het met jullie in deze tweede periode van vooral thuis werken en alle horeca dicht en de wintertijd alweer aan?
Ik vind het lastiger dan de eerste periode. Echt!
Afgelopen weken schoot ik van links naar rechts en fladderde van alles aan werk door elkaar, moest steeds nadenken over welke dag het was en vond het té chaotisch worden, dus ben er maar eens even voor gaan zitten om te kijken watskebeurt? én hoedan???
In een gesprek met mijn moeder hierover, die vertelde met hetzelfde lot te kampen, realiseerde ik me dat ik even helemaal geen druk voel en daarom alles morgen ook wel kan. Ik heb toch alle tijd nu ik nergens heen kan, dus naast mijn vaste werkafspraken heb ik alle ruimte om te vervallen in uitstelgedrag.
Die ‘zeeën van tijd’ maken dat ik mezelf iedere keer toespreek dat het allemaal geen haast heeft. En dan verval ik in ‘doe ik vandaag die rapportage niet, dan kan het morgen toch ook en goh, waarom zou ik dan nu niet eerst ff de zolder opruimen of rustig de krant lezen, de tuin aanvegen, enzovoorts’. Daardoor ben ik veel minder productief dan normaliter en is werk en nietwerk inmiddels gigantisch samengevloeid onlosmakelijk verspreid door mijn hele huis.
Herkenbaar???
Na intern beraad heb ik besloten een zenles toe te passen.
Ik heb een schema gemaakt met wat ik wanneer doe (en wat dan dus niet), want hoe meer structuur, hoe minder je hoeft te kiezen, hoe minder je hoeft na te denken, hoe minder je zit uit te stellen, hoe minder je laat verwaaien, hoe meer focus…
Lijkt me heerlijk, want, als ik dan tóch alle tijd heb kan wat morgen kan ook zijn dat ik een lekker boek ga lezen of een wandeling door het bos ga maken of een dagje extra ga schilderen in plaats van mezelf proberen in te halen op achterstallig werk enzo.
Toch?
©2020 SandraMEJacobs
saniszen 