Vandaag is het vrijdag 13 november. De laatste keer dat het vrijdag de 13e was in maart.
Die dag ondertekende ik de overeenkomst met NCOI* om als freelance docent Wmo aan de slag te kunnen gaan voor de Bestuursacademie* .
We hielden al afstand van elkaar, zaten aan de bureau’s met steeds een plaats ertussen, deden niet meer aan handen schudden, maar leenden nog wel elkaars pen om een handtekening te zetten.
Omdat ik toch in Hilversum was ging ik door op bezoek bij de mooiste dagbesteding die ik in het afgelopen jaar heb gezien: de Meubelwerf* en vandaar op de thee bij een oud collega en zijn lieve eega. Dat kon toen nog allemaal…
We zijn 8 maanden verder inmiddels en de wereld heeft een geheel nieuwe werkelijkheid gekregen.
Van lesgeven aan de Bestuursacademie is het afgelopen jaar niet gekomen. Net zo min als dat allerlei plannen voor workshops, inspiratiesessies, spreken op evenementen, begeleiden van intervisie- en supervisiegroepen van de grond zijn gekomen. Plannen die als vanzelf ontsproten nadat mijn boek ‘O, dus dát is Wmo!‘ was verschenen (zomer 2019).
In plaats daarvan ben ik nergens naar op reis geweest, heb ik geen nieuwe cursussen gedaan, ben ik geen enkele avond wezen dansen en ook al die tijd nergens uit eten geweest, drumweekenden zijn afgelast en ook de zenretraite heb ik dit jaar niet gedaan… ach, ik hoef het je niet te vertellen, voor jou is het vast niet anders.
Wat ik wél heb gedaan is doorgewerkt. Online. Vanuit huis. Met hier en daar een break. Om even in de hangmat in de tuin te liggen. Om even niet iets te hoeven zoomen, team-meeten, beeldbellen of anderszins digitaals te doen en dus heb ik ook onwijs veel boeken gelezen. Allemaal op papier.
Papieren boeken kunnen overal mee naar toe, passen in een tas, hebben geen oplader nodig. In een papieren boek kan ik aantekeningen maken, uitroeptekens plaatsen bij wat me inspireert, waarover ik nog wil nadenken, bij wat ik nog een keer wil opzoeken, uitzoeken of delen. Een papieren boek wordt mijn boek. Mijn boek met ezelsoren en aankoopbonnetjes als bladwijzer, met een zandkorrel, grassprietje of koffievlek als getuige van waar ik het gelezen heb en onder welke omstandigheden.
Ik heb gelezen: licht in de tunnel, mijn ontelbare identiteiten, zen en keuzes maken, waarom vuilnismannen meer verdienen dan bankiers, wijzen naar de maan, oorsprong, toubab!, er is er maar een, vergeven, traumasporen… en ik vergeet er vast nog wel een paar…
Van vrijdag de 13e in maart tot deze vrijdag de 13e in november heb ik echt meters boeken aangeschaft, nieuwe contacten gelegd door boeken, boeken besproken, TedTalks geluisterd en optredens gekeken naar aanleiding van boeken, boeken uitgeleend en kado gedaan en ook nog heel veel van mijn eigen boeken verkocht.
Een stapeltje nog te lezen boeken ligt naast de bank sinds het weer het niet meer toelaat om buiten in de hangmat te bungelen. Bovenop ligt het meest recent aangeschafte boek ‘Zenles in een wereld vol lawaai’ van Charley Lownoise*, omdat mijn meest favoriete zenleraar er zo’n prachtige boekbespreking over schreef*. Die zenleraar bij wie ik nu alvast een plek in de retraiteweek van mei 2021 heb gereserveerd, want ooit zullen we dat virus toch wel een beetje onder de duim hebben?
—
😎 Trouwens… als je boeken bestelt, bestel ze dan bij jouw eigen favoriete boekhandel, zodat je, als we straks, ooit, op die ene dag, als we weer gewoon lekker kunnen shoppen, dan nog steeds in die eigen favoriete boekhandel kunt rondneuzen, boeken kunt ruiken, stukjes erin kunt lezen, boeken kunt vergelijken, jezelf kunt laten adviseren… dat allemaal…
—
De volgende vrijdag de 13e is in augustus 2021. Ik heb ‘m vast in mijn agenda gearceerd en neem me voor om in de tussentijd vooral heel erg goed te kijken naar WAT WEL KAN. Doe je mee?
©2020 SandraMEJacobs
saniszen 